W pierwszym liście do Koryntian św. Paweł pisze w rozdz. 4, wers 1-2: „Niech więc uważają
nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych! A od szafarzy już tutaj się żąda,
aby każdy z nich był wierny’’.
Zwyczajnymi szafarzami Komunii Świętej w Kościele łacińskim są wszyscy duchowni -biskupi, prezbiterzy oraz diakoni. Ustanowieni obrzędem akolici są z urzędu nadzwyczajnymi szafarzami Komunii Świętej, posługa akolity udzielana jest dożywotnio. Inni nadzwyczajni szafarze Komunii są upoważnieni przez biskupów jedynie do pełnienia konkretnej funkcji w liturgii, powołani na określony czas i do posługiwania w konkretnej diecezji. Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii, aby ocalić nas od śmierci wiecznej. Tym samym, nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej jest tylko sługą w zanoszeniu Najświętszego Sakramentu schorowanym i starszym ludziom, którzy nie mogą chodzić do kościoła. We wczesnym chrześcijaństwie (II wiek), wierni po celebracji Eucharystii zabierali ją ze sobą do domu dla chorych. Około X i XI wieku zaczęto udzielać Komunii Świętej wyłącznie do ust. Od XIV – XV wieku Kościół odszedł od możliwości udzielania, a nawet dotykania Komunii Świętej przez osobę świecką. Przyjmuje się, że po Soborze Watykańskim II przywrócono możliwość powoływania osób świeckich udzielających Komunii w sytuacjach nadzwyczajnych. Na temat posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej mówią dokumenty Konferencji Episkopatu Polski (2 maja 1990 r.), Uchwała 240. We Wskazaniach Konferencji Episkopatu Polski odnośnie do nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej (9 marca 2006 r.), polscy biskupi wprowadzili zapis że, ordynariusz może wyznaczyć na szafarzy nie tylko mężczyzn, ale też siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego. Nie bójmy się szafarzy, ich obecności i posługi w Kościele, oni tylko kochają Chrystusa i miłują bliźniego, poświęcając swój czas dla potrzebujących.
Tym samym odpowiadają na zawołanie św. Jana Pawła II mówiącego w homilii w czasie mszy inaugurującej jego pontyfikat: „Nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”.
Czyż wybór takiej służby jak nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej, to nie jest krok wykonany w stronę Jezusa, który stoi przed człowiekiem zakryty w Eucharystii i czeka na niego, aby do Niego przyszedł?
Janusz Wójcik
