Odpowiadając na odezwę Rady Obrony Państwa z 3 lipca 1920 r. wzywającą do zaciągania się w szeregi armii, Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie podjęło 10 lipca uchwałę zachęcającą swoich członków do wstępowania „… bądź do armji czynnej, bądź do organizacji pomocniczych za pośrednictwem Komisji Kontrolującej Towarzystwa Wioślarskiego”. Wezwanie to spotkało się z umiarkowanym odzewem członków WTW. 22 lipca „Kurjer Polski” pisał, że „… z 1600 członków zarejestrowało się wszystkiego 100 członków do armii ochotniczej a 535 do innych funkcji.” Zebranie ogólne Towarzystwa Wioślarskiego w dniu 22 lipca potwierdziło uchwalę z 10 lipca i ponownie wezwano członków do aktywnego udziału w obronie ojczyzny. Ci, którzy uchylą się od tego obowiązku mieli być od dnia 1 sierpnia 1920 r. zawieszeni w prawach członków, a w konsekwencji wykreśleni z listy członków.
Pod koniec lipca, Obywatelki Komitet Wykonawczy Obrony Państwa wezwał Towarzystwo Wioślarskie do objęcia służby wartowniczej celem zabezpieczenia mostów i przepraw na Wiśle. W związku z tym wezwaniem odbyło się nadzwyczajne zebranie Towarzystwa, na którym postanowiono utworzyć Oddział Wartowniczy Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Do służby w nim zobowiązani zostali wszyscy członkowie. Na zebraniu tym wybrano również dowództwo Oddziału Wartowniczego, na którego czele stanął por. Stanisław Jelski, a w jego skład weszli także Jan Kowalski, Jan Jakubowski, Marian Żak i Czesław Galański. Wioślarzom pełniącym wartę przysługiwały pełne prawa warty wojskowej. Wojskowi wszystkich stopni oraz cywile zobowiązani zostali do przestrzegania wszelkich decyzji posterunków wioślarskich.
WTW wobec zagrożenia stolicy wystawiło 6 uzbrojonych plutonów oraz czołówkę sanitarną z własnym samochodem. Plutony objęły straż na mostach i przeprawach, brały udział w transporcie rannych oraz zapewniały łączność z Pragą. W uznaniu zasług Zarząd Miejski przydzielił WTW działkę nad Wisłą, gdzie powstać miała nowa przystań.
Oprac. na podstawie „Kuriera Polskiego” z lipca-sierpnia 1920 r., https://wtw.waw.pl/historia
Zaproszenie na wydarzenie odsłonięcia tablicy upamiętniającej udział członków Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego w szeregach Armii Ochotniczej 1920 r. – Warszawa, 17 lipca 2020 r.
W setną rocznicę zwycięstwa nad bolszewikami w Bitwie Warszawskiej 1920 r. Instytut Pamięci Narodowej upamiętni to wydarzenie poprzez odsłonięcie tablic memoratywnych poświęconych Armii Ochotniczej 1920 roku w miejscach, w których znajdowały się punkty werbunkowe.
W najbliższy piątek 17 lipca 2020 r. o godzinie 11.00 na terenie przystani Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego przy ul. Wioślarskiej 6 odsłonięta zostanie tablica upamiętniająca udział członków Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego w szeregach Armii Ochotniczej 1920 r.
Uroczystego osłonięcia dokonają prezes Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego Bogusław Siennicki oraz prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Jarosław Szarek.
Serdecznie zapraszamy
***
Akcja werbunkowa do Armii Ochotniczej doprowadziła w bardzo krótkim czasie do dużego odzewu ze strony społeczeństwa polskiego. Na apel Rady Obrony Państwa, podpisany przez Józefa Piłsudskiego: Niech na wołanie Polski nie zabraknie żadnego z jej wiernych i prawych synów, co wzorem ojców i dziadów pokotem położą wroga u stóp Rzeczypospolitej. Wszystko dla zwycięstwa! Do broni!, odpowiadały wszystkie środowiska i stany. Tworzyły się punkty werbunkowe, mnożyły przykłady ofiarności. W ciągu kilku dni Polska stała się innym krajem. Ucichły partyjne kłótnie i spory, ustały strajki. W szeregi Armii Ochotniczej wstąpiło ponad 100 tysięcy osób, w tym 30 tysięcy mieszkańców Warszawy.
Szereg stowarzyszeń oraz organizacji społecznych i zawodowych wystąpiło z apelami i odezwami do swoich członków o włączenie się w obronę Ojczyzny i wstępowanie ochotniczo do armii. Jedną z tych organizacji było Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie. Członkowie i kierownictwo Towarzystwa nie pozostali obojętni na wezwanie i w obliczu zagrożenia Warszawy licznie stawili się do obrony stolicy, a Oddział Wartowniczy Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego w sierpniu 1920 r. odegrał ważną rolę w zabezpieczeniu mostów i przepraw na Wiśle.
